1η μέρα στη δουλειά μετά τις διακοπές

Σήμερα Δευτέρα ήταν 1η μέρα στο γραφείο μετά τις διακοπές. Δεν ήταν ότι έλειψα καιρό. Μια εβδομάδα τέλος Ιουλίου και μια ακόμη κολλητά με τον 15 Αυγουστο που έβγαλε κάτι μέρες παραπάνω. Την Κυριακή - χθές - ένιωθα ότι έλειπα μήνες και από την Αθήνα και από τη δουλειά. Οργάνωσα και μια ημερήσια εκδρομή – μίνι κρουαζιέρα στον Αργοσαρωνικό - για να ξορκίσω την Κυριακάτικη κατάθλιψη και δη της τελευταίας Κυριακής των διακοπών. Ο ύπνος μου ήταν ανήσυχος, όλο όνειρα για προθεσμίες και παρουσιάσεις. Δευτέρα πρωί το στομάχι σφιγμένο δεν κατέβαινε μπουκιά στο πρωινό. Όταν όμως ντύθηκα - έβαλα κάτι καλό να βοηθήσω τη διάθεση - κατηφόρισα τη σκάλα και μπήκα στο αυτοκίνητο η διάθεση άρχισε να αλλάζει. Απέφυγα τις πολλές κουβέντες με συναδέλφους για το που και πώς πέρασα. Άρχισα γρήγορα τη δουλειά, χρεώσεις και μετά τελευταίες εγκύκλιοι που βγήκαν παραμονή 15 Αύγουστου. Σιγά σιγά η ψυχολογία βελτιώθηκε. Βοήθησε και το γεγονός ότι δεν είχα και πολλά τηλέφωνα ή κάτι πολύ επείγον και δύσκολο να με βγάλει από το ρυθμό. Άλλωστε οι περισσότεροι στη μονάδα είναι και αυτή την εβδομάδα σε άδεια. Στα μέσα της ημέρας άρχισα να απολαμβάνω πάλι την άσκηση συντονισμού και την ενημέρωση. Με 2 τηλέφωνα έκλεισα και 2 προσωπικά εκτός δουλειάς θέματα. Η διάθεση δεν χάλασε όταν ένα προσωπικό ραντεβού για κούρεμα στις 18.00 μετά το γραφείο κατέληξε σε κοροϊδία με τον κουρέα να έρχεται στο επόμενο 5 άλεπτο μέχρι που στο 50 λεπτο σηκώθηκα και έφυγα. Στο σπίτι γύρισα κατά τις 8 μμ. Έφαγα και σχεδόν αποκοιμήθηκα στον καναπέ απαγοητεύοντας τις κόρες μου που περίμεναν βόλτα. Κοντεύει 12 μμ και λίγο πριν κοιμηθώ σκέφτομαι ότι και η επαναφορά στην καθημερινή ρουτίνα δεν είναι και τόσο τραγική. Είναι μάλλον απαραίτητη για να με κρατάει σε ισορροπία. Άλλωστε η δουλειά στις μέρες μας είναι ευλογία. Και αν ο Αύγουστος τελειώνει και ο Σεπτέμβριος με τα Σαββατοκύριακά του καλός είναι