Ετσι αισθάνομαι, τα τελευταία χρόνια.
Ετσι απάντησα σε ένα φίλο που τον βρήκα τυχαία στη παιδική χαρά και με ρώτησε τι κάνω. Αμυνα παίζω, παντού.
Σε όλους τους τομείς. Στην οικογένεια, στα οικονομικά, στη δουλειά, στην εξέλιξη την επαγγελματική, στην φθορά τη σωματική, στη φρεσκάδα της σκέψης και του μυαλού, στην απόδοση μου παντού.
Σα να προσπαθώ να περιχαρακώσω και να διαφυλάξω τα όποια κεκτημένα μείνανε.
Σκέψεις για καλύτερα μάλλον απαγορευμένες και όποτε γίνονται (οι σκέψεις) μένουν όνειρα
Και κατεβάζω συνέχεια τα στάνταρ μου..
Στην τελευταία έκθεση αυτοκινήτου που επισκέφθηκα βρήκα ωραίο αυτοκίνητο ένα skoda και απλησίαστο όνειρο ένα vw
Κατά τα λοιπά δεν τα καταφέρνω άσχημα στην άμυνα αλλά μέχρι πότε?
Και οι απαιτήσεις συνέχεια αυξάνουν, τα παιδειά μεγαλώνουν, όνειρα και απωθημένα δικά μου αναβάλλονται..
Ψυχραιμία λέω στον εαυτό μου.
Μην ξεχνάς οι πόλεμοι κερδίζονται με υπόλοιπα.. Μακάρι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου