Πέρασε το πρώτο 24ώρο των διακοπών στην Ελάτη, στο οικογενειακό εξοχικό στο βουνό.
Πέρασε με την ηρεμία του βουνού, με το σωστό πλήθος κόσμου (ούτε πολύς να είναι κουραστικός, ούτε λίγος να αισθάνεσαι μοναξιά) με τα τζιτζίκια, τα έλατα, τον έναστρο καθαρό ουρανό.
Με τα καλωσορίσματα, με το στρωμένο έτοιμο τραπέζι, το πεντακάθαρο σπίτι, τη θέα από την βεράντα στα απέναντι βουνά, τα ελατάκια της αυλής που ξεπεράσαν σε μπόι το σπίτι.
Με την βόλτα στην παιδική χαρά και στους δρόμους του χωριού.
Με το Κυριακάτικο πρωινό στην εκκλησία και με το καφέ στην πλατεία με την εφημερίδα.
Με την παρέα των καινούργιων μου βιβλίων, που μη ξέροντας με ποιο να ξεκινήσω τα διαβάζω δύο και τρία βιβλία παράλληλα.
Με τους γονείς που μεγαλώνουν με τα προβλήματά τους αλλά είναι εκεί.
Με τα πιτσιρίκια να λάμπουν από χαρά παίζοντας και κάνοντας φίλους παντού.
Στοιχεία ευτυχίας τα οποία αξιώνομαι και ζω.
Δεν ξέρω αν θα ναι και οι υπόλοιπες 10 μέρες έτσι, μακάρι να είναι, στατιστικά δύσκολο.
Ειμαι ευγνώμων όμως για αυτό το πρώτο 24 ώρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου