κλιματισμός και λογική

Εδώ και 2 μήνες με ταλαιπωρεί ένα κρυολόγημα. Έχω μια ευπάθεια που οφείλεται σε παλαιότερο κρύωμα που προφανώς αντιμετωπίσθηκε επιπόλαια και έκτοτε όποτε περνάω μια ίωση ή κρυώνω τραβιέμαι για καιρό με βήχα. Όταν είσαι υγιής αισθάνεσαι δυνατός και δεν προσέχεις, αλίμονο όμως οι αντοχές μειώνονται περνώντας τα χρόνια. Αυτή τη φορά την πάτησα στα γραφεία της ΕΛΑΝΕΤ. Αρχές Ιουλίου εργαζόμενος για λίγες μέρες στο πλαίσιο των αξιολογήσεων προτάσεων ΜΜΕ. Ο καιρός έξω πολύ ζεστός. Η θερμοκρασία 35 C και βάλε. Όταν όμως έμπαινες στα γραφεία τους η θερμοκρασία με χρήση δυνατού κεντρικού κλιματισμού ήταν στους 20 C και λιγότερο. Τι και αν διαμαρτυρήθηκα, τι και αν άλλοι συνάδελφοι άρχισαν να βήχουν και να φορούν ζακετάκια και εσάρπες οι κυρίες, το πρόβλημα που θα μπορούσε να λυθεί με την περιστροφή ενός κουμπιού σε δευτερόλεπτα λύθηκε ή μάλλον βελτιώθηκε η κατάσταση τη δεύτερη μέρα. Και τις επόμενες τρεις μέρες χρειάσθηκε επανειλημμένα να διαμαρτυρηθώ για να λειτουργεί ο κλιματισμός σε μια λογική διαφορά με την εξωτερική θερμοκρασία, δηλαδή γύρω στους 25 C όπως προβλέπει η θεωρία αλλά και η απλή λογική που λέει δεν μπορείς να μπαίνεις από τους 37 C σε χώρο με 19 C. Στη ματιά κάποιας δεσποινίδας υπαλλήλου είδα και δυσφορία στη σχετική μου έκκληση. Για μένα η σωστή χρήση του κλιματισμού αλλά και της θέρμανσης είναι δείγμα πολιτισμού, σεβασμού στο συνάνθρωπο αλλά και στη φύση με τη σωστή χρήση της ενέργειας. Θυμάμαι παλιά δούλευα στο γραφείο μια εταιρείας με άλλους 5 συναδέλφους. Από αυτούς ο ένας – κλασσική περίπτωση νεοέλληνα λαμόγιου και βλάκα - ερχόταν σταθερά νωρίτερα από όλους το πρωί γύρω στη μισή ώρα για να φύγει και νωρίτερα. Άνοιγε τον κλιματισμό κατεβάζοντας τον θερμοστάτη του κλιματισμού στους 16 C, νομίζοντας πως έτσι θα δροσιστεί νωρίτερα, κάπνιζε 4-5 τσιγάρα, έπαιζε πασιέτζα στον υπολογιστή και μας περίμενε. Αξιοσημείωτη λεπτομέρεια ήταν Τεχνολόγος Μηχανολόγος. Όταν ερχόμασταν οι υπόλοιποι λοιπόν στο γραφείο πέφταμε από τη ζέστη, τη λάβα και το καυσαέριο του καλοκαιρινού πρωινού της Αθήνας στο παγωμένο και ντουμανιασμένο γραφείο. Του μίλησα μια, δύο, τρεις φορές, του εξήγησα, τσάμπα κόπος. Το πρόβλημα λύθηκε όταν το απόγευμα φεύγοντας έβαζα το τηλεχειριστήριο στο συρτάρι του γραφείου, το κλείδωνα και τον απείλησα πως αν ξανά ακουμπήσει το τηλεχειριστήριο θα τον βάλω να το φάει. Για χρόνια ο κλιματισμός στα τρένα του ΟΣΕ δούλευε στο φουλ. Γνωρίζω κόσμο που ενώ ήθελε να ταξιδέψει με τρένο το απέφευγε για το λόγο αυτό. Έχω πάρει απίστευτες απαντήσεις από υπαλλήλους του ΟΣΕ στο τρένο ως ταξιδιώτης και γω. Ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα γιατί ρυθμίζεται αυτόματα, ότι δεν ξέρουν πώς να το ρυθμίσουν, ότι είναι χαλασμένος, ότι ρυθμίζεται από την Αθήνα κ.α. Αυτή η απλή λογική πόσες φορές βιάζεται δίπλα μας καθημερινά. Αλλά αυτό θα είναι αντικείμενο μιας άλλης βραδιάς.