αφιερωμενο..

αφιερωμενο στο κουνελακι ξέρει αυτό..

μια υπέροχη λίστα

Σήμερα ξεφύλλισα ένα παλιό τεύχος των 4 τροχών  - προ κρίσης - και διάβασα μια ανταπόκριση του «the world off road» και τη ζήλεψα. Ένα ζευγάρι που για 2 χρόνια γύρισαν τον κόσμο με ένα Land Rover και ζούσαν δημοσιογραφικά από αυτό. Ήταν το μέρος του ταξιδιού στις ΗΠΑ και συγκεκριμένα σε Καλιφόρνια και Νέο Μεξικό

Οι διακοπές μου τελειώνουν. Παρακάτω μια λίστα πραγμάτων που θα ήθελα για διακοπές μου χωρίς περιορισμούς χρημάτων και υποχρεώσεων.

1. Να ξανα πάω Αμερική. Ακόμη καλύτερα να την διασχίσω οδικώς από τη μια στην άλλη μεριά σε δύο μήνες.
2. Μια εβδομάδα ξανά στη Νέα Υόρκη
3. Να διασχίσω την βόρεια Ιταλία να συνεχίσω νότια Γαλλία και να καταλήξω Βαρκελώνη με μια νοικιασμένη Porsche
4. Να τρέξω ξανά σε ένα ιστιοπλοϊκό αγώνα στις Κυκλάδες
5. Να διατρέξω την Εγνατία από άκρη σε άκρη με ένα γρήγορο αυτοκίνητο (και αυτό που έχω καλό είναι).
6. Να κάνω πεζοπορία στον Όλυμπο
7. Να πάω για ψάρεμα με καΐκι και να γυρίσω ξημερώματα

(συνεχίζω τζάμπα είναι..)

8. Να κοιμηθώ στην παραλία στη Φοινικούντα
9. Να περάσω ένα Σαββατοκύριακο στη Μύκονο
10. Να γυρίσω τις παραλίες της Σκιάθου με ένα φουσκωτό
11. Να περάσω ένα τετραήμερο στο Άγιο Όρος
12. Να ξαναπεράσω μια εβδομάδα στο Παρίσι τον Αύγουστο
13. Να πήγαινα στη Συρία με όπλο μου την Nikon μου
14. Μια εκδρομή με τετρακίνητο αυτοκίνητο στα βουνά της Πίνδου
15. Ένα τετραήμερο στη Γενεύη
16. Ένα τετραήμερο στο Μόναχο.
17. Ένα Σαββατοκύριακο στην Αγία Άννα στην Εύβοια
18. Ένα ταξίδι με τρένο μέχρι την Κων/λη
19. Να διασχίσω την Ισπανία με τρένο (Βαρκελώνη μέχρι Σεβίλλη με Μαδρίτη ενδιάμεσο)
20. Μια εκδρομή με ιστιοπλοϊκό στο Ιόνιο. Από Λευκάδα μέχρι Παξούς
     
    Από τα παραπάνω με την εξαίρεση των 1 και 13 τα υπόλοιπα δεν είναι και απαγορευτικά. Για να δούμε όμως τι θα αξιωθώ στο μέλλον. Φοβάμαι ελάχιστα.
     
     

κρίμα..

Έρχονται στιγμές στις διακοπές που εύχεσαι να τελειώνουν μια ώρα αρχύτερα για να ξαναμπείς στους εξοντωτικούς ρυθμούς της καθημερινότητας στην Αθήνα.

Έστω και αν οι ρυθμοί αυτοί αφορούν 10 ώρες δουλειάς και 1 ώρα μετακίνηση και νεύρα και στρες και ζέστη και δύσκολο ύπνο από το θόρυβο και μεσημεριανό γεύμα στις 20.00.

Όλοι το χουμε νιώσει το συναίσθημα.

Τι κρίμα που είμαστε τόσο ατελή όντα. Που δεν συνειδητοποιούμε την αξία της στιγμής. Που αφηνόμαστε σε σκέψεις ευτελείς, που εγωισμοί και θυμός μας εξουσιάζουν έστω και για λίγο, αρκετό όμως να μας δηλητηριάσει για πολλαπλάσιο χρόνο. Χρόνο πεπερασμένο που δεν περισσεύει.

Είναι απίστευτη η ελληνική οικογένεια. Σε στηρίζει, σε φροντίζει, σε μεγαλώνει, ταυτόχρονα σε πνίγει, σε μειώνει, σε στενοχωρεί.

Αντιδράσεις και λάθος συμπεριφορές επαναλαμβάνονται ατόφιες για χρόνια και χρόνια.

Θέλει ικανότητα και υπομονή για να διαχειριστείς ηλίθιες καταστάσεις και να μην γίνεις και συ ένα με το πρόβλημα. Ανθρώπινο είναι όμως να μην μπορείς να είσαι πάντα και παντού ο δημιουργός ενάρετου κύκλου συναισθημάτων και συμπεριφορών αλλά όταν και ο περίγυρος δεν βοηθάει να αντιστέκεσαι στη δημιουργία καθοδικού και καταστροφικού σπιράλ

Εγώ θα καταφέρω τα παιδιά μου και να τα μεγαλώσω και να τα εμψυχώσω?

Να τους βοηθήσω να κόψουν τον ομφάλιο λώρο και να ανοίξουν έγκαιρα τα δικά τους φτερά?

Να στηρίξω τις επιλογές τους χωρίς να τις επιβάλω?

Γιατί blog - άρω?

Γιατί blog - άρω?

Γιατί αφιερώνω χρόνο, ενέργεια και κόπο? Μου περισσεύουν?

Κοιτάζω τις μέρες και τις ώρες αναρτήσεων και διαπιστώνω ότι συνήθως είναι οι πρώτες μεταμεσονύχτιες Παρασκευής και Σαββάτου που ο κόσμος είτε κοιμάται είτε διασκεδάζει.

Γιατί το κάνω?

Επικοινωνώ με κανέναν?

Βγάζω χρήματα?

Δεν έχω τίποτα καλύτερο να κάνω?

Με διαβάζει κανένας?

Ποια ανάγκη μου καλύπτω?

Ξεκίνησα το blog τον Ιούνιο και αφιερώνω 2-3 ώρες πολύτιμες την εβδομάδα που μεταφράζεται σε 1-2 αναρτήσεις αντίστοιχα.

Εκτός από τον εαυτό μου το blog το ξέρουν η γυναίκα μου, η αδελφή μου και ένας φίλος. Δεν είδα να ξετρελαθούν. Και δεν έχω σκοπό να το διαφημίσω σε άλλους.

Γιατί τελικά το κάνω?

 

Αρκετές φορές έχω αναρωτηθεί. Θα προσπαθήσω απόψε να μαζέψω τις σκέψεις μου και να απαντήσω με ειλικρίνεια.

 

1. Από τα στοιχεία που έχω σαν χαρακτήρας είναι η εχεμύθεια. Από τότε που με θυμάμαι οι άνθρωποι που με ξέρουν μου μιλάνε. Κουτσομπολιά, προβλήματα, γκρίνιες, κακίες, κρίσεις …Γιατί το κάνουν? Δεν τους το ζητάω ίσα ίσα που το αποφεύγω. Επειδή είμαι εχέμυθος? Επειδή ξέρω να ακούω? Ελπίζουν στη συμβουλή μου? Μάλλον όλα τα παραπάνω. Από την μεριά μου πάντως προσπαθώ να βοηθήσω. Το θέμα είναι ότι εγώ δεν μιλάω παρά ελάχιστα. Γιατί? Γιατί για να ανοιχτείς πρέπει να δείχνεις εμπιστοσύνη και γω όποτε έδειξα κάηκα.

Κάποτε είχα ρωτήσει έναν φίλο νευρολόγο – ψυχίατρο πως αντέχει και κάθεται και ακούει το μακρύ και το κοντό του καθενός. Μου απάντησε ότι πηγαίνει και αυτός σε κάποιον και μιλάει και ξεφορτώνει. Δεδομένου λοιπόν ότι εγώ δεν το κάνω αυτό ίσως να καλύπτω αυτήν την ανάγκη μου, να ανοιχτώ σε κάποιον.

2. Από μικρός διαβάζω πολύ. Ότι έπεφτε στα χέρια μου. Μυθιστορήματα, κόμικς, ιστορίες, απομνημονεύματα, ιστορικά βιβλία, εφημερίδες, περιοδικά, ειδικό τύπο… Στα τελευταία στεκόμουνα πάντα στα editorial και σε μικρά άρθρα τύπων όπως ο Δήμου, ο Μάργαρης, ο Κωστόπουλος, ο Καββαθάς. Τελευταία διαβάζω και ότι ανεβαίνει σε ιστοσελίδες τύπου protagon, lifo, Athens voice…Ένα δύο από τα κειμενάκια που έχω ανεβάσει τα είχα γράψει για να τα στείλω στην στήλη των αναγνωστών στο protagon αν και τελικά έκανα πίσω και δεν τα στειλα. Φαίνεται λοιπόν ότι κάτι το οποίο μου άρεσε και μου αρέσει  να το διαβάζω (σύντομα κειμενάκια με διαφορετική θεματολογία) μου αρέσει να το κάνω και ο ίδιος.

3. Από το 96 που ξεκίνησα επαγγελματικά κρατάω ημερολόγιο για την δουλειά μου. Ήταν μια πολύτιμη συμβουλή που μου έδωσε ο τότε προϊστάμενος μου ίσως και η μόνη συμβουλή του που άξιζε. Καταγράφω τα σημαντικότερα πράγματα που καθημερινά συμβαίνουν στη δουλειά. Από το 2004 δε, που έκανα οικογένεια κρατάω και ένα δεύτερο ημερολόγιο με τις υποχρεώσεις πέραν της υπηρεσίας – οικογενειακές και άλλες. Παρόλα αυτά ποτέ δεν κράτησα ένα πραγματικό προσωπικό ημερολόγιο. Κάτι που να μπορώ να καταγράφω δικές μου προσωπικές σκέψεις – όχι μόνο υποχρεώσεις και εκκρεμότητες. Και που θα ανατρέχω για την ικανοποίηση και το κέφι μου όποτε εγώ θέλω. Όχι για να μη χάσω προθεσμίες.

 

 

3. Το ημερολόγιο όπως το ξέραμε παλαιότερα είναι ένα στατικό μέσο. Το blog σου το ενημερώνεις και το διαβάζεις ανά πάσα στιγμή. Από την παραλία, από το τρένο, από το κρεβάτι σου. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι μια σύνδεση στο διαδίκτυο.  

5. Ένα ημερολόγιο είναι προσωπικό. Δεν θέλεις να το βρίσκει και να το βλέπει ο καθένας. Στο blog το εξασφαλίζεις και αυτό. Βγαίνεις με ψευδώνυμο. 

6. Την ιδέα του να ανεβάζεις τις σκέψεις ή τις φωτογραφίες σου σε κάποια ηλεκτρονική διεύθυνση όπου θεωρητικά μένουν για πάντα την βρίσκω συναρπαστική. Το internet σου δίνει αυτήν την απίστευτη δυνατότητα. Μέχρι πρόσφατα ένας συγγραφέας, ένας δημοσιογράφος ή ένας σχολιαστής θα έπρεπε να βρει βήμα για να γράψει και να εκφραστεί. Ένας εκδοτικός οίκος, μια εφημερίδα ή ένα άλλο μέσο. Διαδικασίες που δεν τελεσφορούσαν πάντα ή που κάναν μήνες και χρόνια για να ευοδωθούν. Πόσο μάλλον αν δεν μιλάμε για κάποιον επαγγελματία αλλά για έναν χομπίστα. Τώρα το μέσο είναι το πληκτρολόγιο και ο παγκόσμιος ιστός το βήμα. Το κόστος μηδαμινό και το αποτέλεσμα άμεσο. Η πρόκληση μεγάλη. Και οι καταγεγραμμένες εμπειρίες σου θα είναι εκεί για όποιον ενδιαφέρεται και σε ενδιαφέρει και όταν εσύ δεν θα σαι.

7. Λογαριασμό στα κοινωνικά δίκτυα και δη στο fb απόκτησα το 2007. Πρακτικά είναι ανενεργός. Δεν απάντησα σε κανένα αίτημα φιλίας με κίνδυνο να παρεξηγηθώ από όσους με βρήκανε. Ούτε υπέβαλα κανένα ο ίδιος. Το χρησιμοποίησα κάποιες φορές σαν κλειδαρότρυπα για να δω στοιχεία και εικόνες παλιών γνωστών και μέχρι εκεί. Δεν ξέρω γιατί κάτι δεν μου πήγαινε. Οι προσωπικές σχέσεις, οι φωτογραφίες, οι προτιμήσεις μου δεν θέλω να είναι καταγεγραμμένες. Το blog μου προέκυψε όταν σκεφτόμενος να ανοίξω έναν νέο λογαριασμό στο fb με ψευδώνυμο για να καλύψω τη διάθεσή μου να ανεβάζω σκέψεις και φωτογραφίες δυσκολεύτηκα. Τότε συνειδητοποίησα ότι ένα blog είναι ότι χρειάζομαι.

8. Η ώρα που ετοιμάζω κάτι για ανάρτηση είναι έντονα προσωπικός χρόνος και έτσι τον βιώνω. Είναι όπως ο χρόνος στο γυμναστήριο, όπως όταν διαβάζεις ένα βιβλίο που σου αρέσει, όπως ο χρόνος που αφιερώνεις σ’ ένα χόμπυ που σε γεμίζει. Είναι ώρα που ακούς τον εαυτό σου και την προσωπική εσωτερική σου φωνή. Λειτουργεί λυτρωτικά και ψυχοθεραπευτικά.

 Το ψευδώνυμο που διάλεξα είναι το the walker – ο περιπατητής. Έβρισκα πάντα έξυπνo και ελπιδοφόρo το μότο της γνωστής διαφήμισης με το Johnny Walker – keep walking. Έτσι αισθάνομαι και γω – υποχρεωμένος / εντεταλμένος να συνεχίζω. Ας είναι το blog μου χώρος καταγραφής της πορείας. Το ‘thesteadywalker’ στο http μου προέκυψε καθώς το ‘the walker’ σκέτο το προλάβανε άλλοι. Εκ των υστέρων ανακάλυψα ότι είναι και μάρκα γυναικείων παπουτσιών περιπάτου αλλά δεν μασάω.

The Walker

 

 

Αναθεώρησα ...

Τελικά μετά τις 2 πρώτες μέρες (ήρθα Σάββατο βράδυ, από Τρίτη και μετά) όλα ήταν μια χαρά.

Ο καιρός ζεστός, οι υπηρεσίες στο ξενοδοχείο – και δη το φαγητό - βελτιώθηκαν, τα πιτσιρίκια ηρέμησαν, οι σωστοί ρυθμοί βρέθηκαν.

Οι μέρες κύλησαν αλίμονο γρήγορα με μια εκδρομή στο ενδιάμεσο (Πέμπτη) στην Ουρανούπολη οδικώς και από κει στην χερσόνησο του Αγίου Όρους με καραβάκι.

Από αύριο η ομπρέλα μου στην παραλία θα φιλοξενεί άλλον.

Ολοι για ένα παραμύθι ζούμε

Τελικά τα κατάφερα και φέτος.

Αν και μέχρι τα μέσα της βδομάδας παιζότανε, τη μια με τα επαγγελματικά που πριν την άδεια όλα πρέπει να κλείσουν – πόσο θα λείψεις τελικά δύο βδομάδες ή μία ? – την άλλη με τις υποχρεώσεις, το χειρουργείο της ανιψιάς 2,5 ετών μωράκι για κήλη, τη νοσηλεία και τα αποτελέσματα της βιοψίας της πεθεράς - ευτυχώς φαίνονται καλά - το καινούργιο αυτοκίνητο του πατέρα – χρόνιος καημός – να το διαλέξετε, να το παραγγείλεις, να του μάθεις τους βασικούς αυτοματισμούς, τις εξετάσεις της μάνας…και μια σειρά μικρότερων «πρέπει» των τελευταίων 3 εβδομάδων – από την αγορά και τοποθέτηση των ανεμιστήρων στο σπίτι μέχρι τον ορθοπεδικό και τον ορθοδοντικό των παιδιών - τελικά ναι, τα κατάφερα και έφυγα.

Το τελευταίο μήνα ζούσα σε ρυθμούς πυροβολημένους. Κοιμόμουν 4 με 5 ώρες. Υποσιτιζόμουν ως συνήθως. Το μοναδικό γεύμα/δείπνο? της ημέρας στις 8.00 το βράδυ στην καλύτερη περίπτωση. Προέκυψε και κείνη η επαγγελματική αρπαχτή με τις αξιολογήσεις των ΜΜΕ που έκανα την νύχτα μέρα και ένα Σαββατοκύριακο από το πρωί μέχρι το βράδυ. Τι να κάνω να το αφήσω μέρες που είναι? Από εκεί την άρπαξα  - είχαν τον κλιματισμό στο φουλ – και εδώ και 2 εβδομάδες βήχω.

Και που έβρισκα κουράγιο? Περίμενα τις διακοπές, περίμενα τις 20 του μήνα. Να έρθει εκείνο το Σάββατο το πρωί που θα φορτώσω μπαγκάζια και πιτσιρίκια και θα ξεκινήσω. Θα οδηγήσω 700 χιλιόμετρα με ένα yaris, θα φτάσω Σάββατο βράδυ στα πρόθυρα κατάρρευσης…

Παράξενο δεν είναι?

Ακόμα και αν πήγαινα σε μέρη παραδεισένια – που δεν είναι – ήταν τελικά η σκέψη και μόνο αυτή και η προσμονή της μιας βδομάδας διακοπών από την οποία κρατιόμουνα.

Όλοι για μια «παραμύθα» ζούμε, έλεγε ένας φίλος παλιά και δεν είχε άδικο.

Και τώρα που έφτασα.?

Πέρασα μια μέρα στη θάλασσα που ήταν ανακατεμένη σήμερα – καμιά σχέση με την περσινή εικόνα που θυμάμαι. Το ξενοδοχείο έκανε στροφή στον μαζικό εξ ανατολών τουρισμό και κατέβασε την ποιότητα στις υπηρεσίες. Ο κάναβος με τις ομπρέλες στην παραλία πύκνωσε για να εξυπηρετήσει όσο το δυνατό περισσότερους. Αύριο 3^η μέρα το meteo προμηνύει καταιγίδες. Τα πιτσιρίκια τα έχει πιάσει ντελίριο δεν μαζεύονται με τίποτα. Το βιβλίο του Μπουραντά που πήρα στην παραλία το διέκοψα στην εισαγωγή γιατί το μεγάλο ήθελε τουαλέτα. Με την σύζυγο ανέβηκε λίγο η ένταση καθότι δύο 24ώρα συνέχεια μαζί δεν μας συμβαίνει και συχνά. Η ώρα είναι περασμένες 12 και εδώ και μισή ώρα που κοιμήθηκαν οι υπόλοιποι ένιωσα κάπως και με το γράψιμο να χαλαρώνω..

Μπορεί να γκρινιάζω αλλά το ξέρω ότι είμαι από τους τυχερούς. Πολλοί συνάνθρωποί μου δεν έχουν την δυνατότητα διακοπών, ούτε έχουν αυτά που έχω..

Σκέφτομαι όμως πόσες φορές η προσμονή ή η ανάμνηση έστω λίγων στιγμών ευτυχίας και χαλάρωσης αποτελεί κίνητρο και αρκεί για να μας δώσει κουράγιο και δύναμη να συνεχίσουμε.

Το κλείνω όμως τώρα. Η ώρα κοντεύει 1.00 και αύριο πρωί σηκωνόμαστε νωρίς να αδράξουμε τη μέρα. Άσε που μετά τις 10.00 θα αρχίσουν και τα τηλέφωνα απ το γραφείο – Δευτέρα γαρ…

Συνέδριο στη Μαδρίτη το 2002

Το παρακάτω κείμενο το ξέθαψα σε μια αρχειοθέτηση που έκανα στο γραφείο. Και σήμερα νομίζω διαβάζεται..

Σε συνέχεια του ταξιδιού μου στην Μαδρίτη όπου είχα την τύχη να παρακολουθήσω τις εργασίες του παγκοσμίου συνεδρίου για τα τραίνα υψηλών ταχυτήτων (Eurailspeed 2002) και καθώς κάποια ενημερωτική συνάντηση παρουσία σύσσωμης της Διαχειριστικής Αρχής είναι δύσκολο να προγραμματισθεί λόγω του φόρτου εργασίας όλων μας, έκρινα σκόπιμο να μοιραστώ κάποιες από τις εμπειρίες μου μέσα από την παρακολούθηση των εργασιών του συνεδρίου και όχι μόνο, έστω και με τη μορφή ενημερωτικού σημειώματος.

Το συγκεκριμένο συνέδριο είναι το 3^ο σε σειρά με θέμα τις εξελίξεις στα τραίνα υψηλών ταχυτήτων και γίνεται σε διαφορετική χώρα κάθε φορά. Σημειώνω ότι οι προηγούμενες πόλεις που φιλοξένησαν τις εργασίες του συνεδρίου ήταν: Βρυξέλλες (1992), Λιλ (1995) και Βερολίνο (1998). Το 4^ο θα γίνει στη Μόσχα το 2005

Οι φίλοι μας οι Ισπανοί δίνουν πολύ μεγάλη σημασία στην ανάπτυξη του σιδηροδρόμου υψηλών ταχυτήτων.

Ενδεικτικά αναφέρω ότι τις εργασίες του συνεδρίου άνοιξε με ομιλία του ο βασιλιάς τους και ακολούθησε ο εκεί Υπουργός Μεταφορών.

Στόχος τους είναι να συνδέσουν την Μαδρίτη – η οποία βρίσκεται στο κέντρο της χώρας -  με τραίνα υψηλών ταχυτήτων με όλες τις μεγάλες πόλεις οι οποίες βρίσκονται περιμετρικά (αν θυμηθούμε το χάρτη της Ισπανίας η Μαδρίτη είναι στο κέντρο και πολλές μεγάλες πόλεις βρίσκονται σε κύκλο στα παράλια σε ακτίνα 600- 700 χλμ από τη Μαδρίτη,) σε χρόνους απόλυτα ανταγωνιστικούς με το αεροπλάνο.

Ήδη από το 1993 λειτουργεί η γραμμή Μαδρίτη – Σεβίλλη 630 χλμ σε 2 ώρες και 15 λεπτά με μέγιστη ταχύτητα 300 χλμ /ώρα στην οποία και ταξίδεψα. (τραίνο ΑVE). (αναχώρηση 8.00 πμ επιστροφή 16.00 και βόλτα στη Σεβίλλη), (φανταστείτε αντίστοιχο Ελληνικό παράδειγμα, Αθήνα  - Θεσσαλονίκη σε 2 ώρες, πηγαίνεις το πρωί για καφέ και φαγητό και γυρίζεις το απόγευμα)

Η αίσθηση που αποκομίζει κανείς ταξιδεύοντας είναι καλύτερη από την αντίστοιχη ενός αεροπορικού ταξιδιού ενώ οι υπηρεσίες (φαγητό, ποτό, διάφορα είδη δώρων για αγορά που διατίθενται σε πολύ καλές τιμές κ.α) είναι σαφώς καλύτερες ιδιαίτερα εάν τις συγκρίνω με αυτές της IBERIA με την οποία ταξίδεψα από Ελλάδα.

Η ακρίβεια στην εκτέλεση των δρομολογίων είναι επίσης πολύ καλή (ακρίβεια 5λέπτου) ενώ αυτά συνδυάζονται με σύγχρονους και καθαρούς συρμούς με καλοντυμένο και ευγενικό προσωπικό που θυμίζει αεροσυνοδούς, με τη δυνατότητα να παρακολουθήσει κανείς ένα κινηματογραφικό φιλμ (δυστυχώς μεταγλωττισμένο στα Ισπανικά) σε ειδικές οθόνες αντίστοιχες με αυτές που συναντάμε σε αεροπλάνα αρκετών αεροπορικών εταιρειών. Στις διακοπές της ταινίας μεταδίδονται τουριστικές πληροφορίες για την πόλη προορισμού ή διαφημίζονται οι Ισπανικοί σιδηρόδρομοι υψηλών ταχυτήτων ή διαφημίζονται άλλα προϊόντα με προφανές αποτέλεσμα τη δημιουργία εσόδων για τον οργανισμό. Εκτός από αυτό υπάρχει η δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε 5 διαφορετικά είδη μουσικής.

Τα παραπάνω συνδυάζονται με λειτουργικούς και σύγχρονους Σιδηροδρομικούς Σταθμούς οι οποίοι φυσικά συνδέονται με το κέντρο της πόλης με όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Η Μαδρίτη έχει 2 μεγάλους Σιδηροδρομικούς Σταθμούς (Atocha και Chamartin) στον χώρο των οποίων υπάρχουν κάθε λογής καταστήματα (μπαρ, εστιατόρια, καταστήματα με ρουχισμό, είδη δώρων, τουριστικά κ.α). Κάτι παρόμοιο ελπίζω να συμβεί και στους Σ.Σ. Αθήνας και Πειραιά μετά την ολοκλήρωση του Ε.Π ΣΑΑΣ και την ανεύρεση ιδιωτικών κεφαλαίων.

Τέλος του έτους ολοκληρώνεται η νέα γραμμή υψηλών ταχυτήτων Μαδρίτη – Βαρκελώνη μήκους πάνω από 600 χλμ, με μέγιστη ταχύτητα λειτουργίας τα 350 χλμ / ώρα. (τραίνο Talgo ).

Στόχος των Ισπανών είναι τα επόμενα 10-15 χρόνια να παραδώσουν άλλα 3000 χλμ γραμμών υψηλών ταχυτήτων και από ότι φαίνεται θα τα καταφέρουν.

Από ότι λένε οι ίδιοι τουλάχιστον οι υποδομές τους έχουν βελτιωθεί πολύ τα τελευταία 10 χρόνια.

Άλλοι ομιλητές κατά την εναρκτήρια τελετή ήταν ο δήμαρχος της Μαδρίτης, ο πρόεδρος του RENFE (αντίστοιχος ΟΣΕ), ο πρόεδρος της UIC, ο πρόεδρος του UNIFE, αντιπρόεδρος της Ε.Ε  (Loyola de Palacio)και άλλοι.

Την δεύτερη και τρίτη μέρα γίνανε οι τεχνικές παράλληλες συσκέψεις. Ενδεικτικά αναφέρω θέματα τα οποία και παρακολούθησα όπως

• σιδηρόδρομοι υψηλών ταχυτήτων και περιβάλλον,

όπου αν και αναλύθηκε η μεγάλη φιλικότητα του σιδηροδρόμου προς το περιβάλλον σε σχέση με τα άλλα μέσα μεταφοράς  αναφέρθηκαν σαν κύριες επιπτώσεις στο περιβάλλον ο θόρυβος και οι δονήσεις, η χρήση χημικών, η περιβαλλοντική επιβάρυνση από την κατασκευή νέων γραμμών (αλλαγές στο μικροκλίμα, επιπτώσεις σε πανίδα και χλωρίδα, κατάληψη γης,) η περιβαλλοντική επιβάρυνση για την παραγωγή της απαραίτητης ηλεκτρικής ενέργειας. Eντύπωση μου έκανε η δέσμευση των Σουηδικών Σιδηροδρόμων προς τους πελάτες τους να αγοράζουν ‘καθαρή ενέργεια΄ για το δίκτυό τους έστω και σε υψηλότερο κόστος, καθώς και η δήλωση του Gunther Ellwanger (Director Grande Vitesse, UIC) ότι τα τραίνα υψηλών ταχυτήτων είναι λιγότερο ενεργοβόρα από τα απλά τραίνα λόγω της μεγάλης πληρότητας (high load factor) που παρουσιάζουν. Ενδεικτικό της μεγάλης σημασίας που δίνεται πλέον στο περιβάλλον είναι ότι το κόστος των έργων προστασίας περιβάλλοντος υπολογίζεται στο 20% του Π/Υ για την κατασκευή μιας νέας γραμμής υψηλών ταχυτήτων.(Peter Wiederkehr OECD)

• πραγματικότητα και προβλέψεις για το δίκτυο υψηλών ταχυτήτων,

αναλύθηκαν project όπως

- η νέα γραμμή υψηλών ταχυτήτων Κολονία - Φρανκφούρτη που ολοκληρώθηκε πρόσφατα (2001) και που μειώνει την απόσταση από 222 σε 180 χλμ και τον χρόνο ταξιδιού από 2ώρες και 13 λεπτά σε 1 ώρα, με μέγιστη ταχύτητα τα 300 χλμ/ώρα (τραίνο ΙEC 3), με ωριαία ανταπόκριση και από τις δύο κατευθύνσεις και αναμενόμενο διπλασιασμό των επιβατοχιλιομέτρων στο συγκεκριμένο διάδρομο μέχρι το 2010. (ορισμένα στοιχεία κατασκευής: 30 σήραγγες συνολικού μήκους 47χλμ και 18 γέφυρες συνολικού μήκους 6 χλμ)

- Το σκανδιναβικό δίκτυο υψηλών ταχυτήτων στο μέλλον και η σύνδεσή του με το υπόλοιπο Ευρωπαϊκό δίκτυο. Ενδεικτικά αναφέρεται  το σχέδιο επενδύσεων της Σουηδικής κυβέρνησης που προβλέπει επενδύσεις 11 δις Ευρώ έως το 2015 (Andres Lundberk Secretary General Nordik Rail Group)

Οι προβλέψεις όλων συγκλίνουν στην αναγκαιότητα της περαιτέρω βελτίωσης του δικτύου υψηλών ταχυτήτων που με τη σειρά του θα οδηγήσει στην προσέλκυση ολοένα και μεγαλύτερου αριθμού επιβατών. Αυτό θα συμβεί ιδιαίτερα στην περίπτωση που το μεγάλο εξωτερικό κόστος της οδικής μετακίνησης με κάποιο τρόπο ενσωματωθεί στο κόστος χρήσης της, γεγονός που θα καταστήσει τον σιδηρόδρομο ακόμη πιο ανταγωνιστικό. Ενδεικτικά αναφέρω  ότι προβλέπεται αύξηση της επιβατικής κίνησης από 189 δις Χιλιομετρικούς Επιβάτες (ΧΕ) το1999 σε 315 δις ΧΕ το 2020 για τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, εφόσον η επέκταση του δικτύου συνεχιστεί, και σε 226,5 δις ΧΕ εφόσον δεν συνεχιστεί. (Passenger Traffic Study 2010/2020 , Intraplan Consult)

• χρηματοδότηση υποδομής και ποσοτικοποίηση κοινωνικο οικονομικών ωφελειών

όπου πλέον η τάση είναι να διαχωριστεί η υποδομή από την εκμετάλλευση.

Η Ευρωπαϊκή τράπεζα επενδύσεων (ΕΙΒ) βλέπει ιδιαίτερα θετικά τις επενδύσεις στον σιδηρόδρομο υψηλών ταχυτήτων αρκεί το έργο να είναι τεχνικά , οικονομικά και κοινωνικά σύμφωνο με τους κανονισμούς και να σέβεται το περιβάλλον. . Σημειώνεται ότι στα κεφάλαια των 10,5 δις ευρώ που η ΕΙB έχει διαθέσει για το σιδηρόδρομο (1997-2001) το 43% αφορά το δίκτυο των υψηλών ταχυτήτων. Τέλος ιδιαίτερη σημασία δίνει η τράπεζα στην ανάλυση κόστους  - ωφελειών όπου παρά τις αναγκαίες υποθέσεις και περιορισμούς που η ανάλυση εισάγει, αποτελεί εργαλείο για την εκτίμηση των κοινωνικο  οικονομικών ωφελειών και επιτρέπει την σύγκριση με άλλες εναλλακτικές λύσεις.

(όποιος ενδιαφέρεται για κάποιο από τα παραπάνω θέματα είμαι στη διάθεση του για περισσότερες πληροφορίες)

Η τέταρτη μέρα τέλος περιελάμβανε την τεχνική επίσκεψη που στην περίπτωση μου ήταν το ταξίδι στην Σεβίλλη. (υπάρχει σχετικό video διαφημιστικό των ισπανικών σιδηροδρόμων)

Παράλληλα με το συνέδριο υπήρχε έκθεση όπου ήταν παρόντες όλοι οι μεγάλοι σιδηροδρομικοί οργανισμοί με όλες  τις κατασκευαστικές, μελετητικές και εταιρείες συμβούλων που δραστηριοποιούνται στο χώρο. (ενδεικτικά αναφέρω, UIC, UNIFE, SNCF, RENFE, PLASSER & THEURER, ABB, Alstom, Siemens, )  (σχετικό διαφημιστικό  υλικό υπάρχει στο γραφείο μου) με συνολικό αριθμό 80 περιπτέρων.

Τέλος υπήρχε πενθήμερη έκθεση με τραίνα υψηλών ταχυτήτων στον δεύτερο μεγάλο σιδηροδρομικό σταθμό της Μαδρίτης (Chamartin) που τα είχαν φέρει από όλη την Ευρώπη για το συνέδριο και τα επισκέφθηκαν χιλιάδες Μαδριλένοι.

Δυστυχώς θα πρέπει να ήμουν ο μοναδικός Έλληνας σύνεδρος ανάμεσα σε άλλους 1500 και πλέον συνέδρους από όλο τον κόσμο. Παρούσες ήταν πάνω από 50 χώρες, υπήρχαν εκατοντάδες δημοσιογράφοι και χιλιάδες επισκέπτες τόσο στον εκθεσιακό χώρο όσο και στα τραίνα υψηλών ταχυτήτων. Λυπηρό και άδικο είναι επίσης το γεγονός ότι η Ελλάδα ως σιδηροδρομική αγορά με την γενικότερη έννοια απλά δεν υπήρχε καθώς κανένας στην διάρκεια του συνεδρίου δεν αναφέρθηκε ποτέ στην χώρα μας ως χώρα εξελίξεων στα σιδηροδρομικά θέματα (προσπάθησα να μας διαφημίσω αλλά μάλλον δεν έφτανα). Ενδεικτικό είναι ότι κάποιες εταιρείες συμβούλων με τις οποίες ήρθα σε επαφή είτε αγνοούσαν την αγορά μας είτε την απέφευγαν λόγω του μικρού μεγέθους και των δυσκολιών που θεωρούν πως έχει.

Το τοπικό σιδηροδρομικό δίκτυο με το οποίο ταξίδεψα σαν τουρίστας πλέον στο Τολέδο είναι επιπέδου μεταξύ δικού μας Intercity και υπερταχείας. – ταχύτητες 120 km γενικότερη εικόνα γραμμής αντίστοιχη της ελληνικής – καθώς από ότι φαίνεται οι Ισπανοί έχουν δώσει προτεραιότητα στο δίκτυο υψηλών ταχυτήτων το οποίο και από ότι κατάλαβα είναι διακριτό από το υπόλοιπο δίκτυο. (τόσο οι σταθμοί οι οποίοι αν και συστεγάζονται με το τοπικό δίκτυο στο συγκρότημα του σταθμού έχουν δικούς τους χώρους (εκδοτήρια, αποβάθρες κτλ) όσο και το δίκτυο).

Τελειώνοντας θα σταθώ και πάλι στη μεγάλη σημασία που δίνουν στον σιδηρόδρομο υψηλών ταχυτήτων οι Ισπανοί. Δεν τον βλέπουν απλά σαν ένα γρήγορο και ασφαλές μέσο μεταφοράς αλλά σαν μια από τις κυριότερες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη τους.  Τον χρησιμοποιούν και για να διαφημίζουν τη χώρα τους αποδεικνύοντας πως στον συγκεκριμένο τομέα βρίσκονται στην κορυφή των εξελίξεων.